Leestijd 5 minuten

“Geldhulpverlening is de mooiste baan ter wereld. Dit thema wint steeds meer terrein. Mensen kunnen prima zelf beslissen wat ze nodig hebben. Geld geeft meer vrijheid en laat mensen in hun waarde. Ik ben net terug van zes weken Polen. Daar heb ik geholpen met het opzetten van een registratiesysteem waar vluchtelingen uit Oekraïne zich via een app voor noodhulp kunnen melden. 
We wilden de meest kwetsbare Oekraïners helpen die nog niet door andere organisaties waren opgevangen. Aan de hand van criteria moest blijken of ze recht hebben op geld: vier maanden lang €120 per persoon per maand. Een goed systeem neemt niet alleen veel werk uit handen, mensen weten zelf meteen waar ze aan toe zijn. We kregen vijfduizend aanmeldingen per week.

Grote druk 

Het was een complexe missie door de onverwachte oorlog. Er waren opeens twee miljoen vluchtelingen in Polen, terwijl we geld voor tienduizend mensen hadden. Dat maakte het een uitdaging om de meest kwetsbaren via criteria te traceren. De druk vanuit het hoofdkantoor in Genève was hoog: hoe kunnen we zoveel mogelijk mensen in zo min mogelijk tijd helpen. Maken we de goede keuzes en kunnen we het uitleggen aan donoren? Ook had het Poolse Rode Kruis nog nooit aan geldhulpverlening gedaan; alles moest van begin af aan worden opgezet. 

Zien waar je het voor doet

Ik ben trots dat ik op een positieve manier impact kan maken. Ik vind 510, het Data & Digitale team van het Rode Kruis waar ik onderdeel van uitmaak, een geweldig initiatief. Het team is jong en bevlogen. In het bedrijfsleven kun je meer verdienen, maar dit is een bewuste keuze. Ik geloof heel erg in geldhulpverlening. Daarnaast is het mooi om op reis te mogen gaan en van dichtbij te zien waar je het voor doet.” 
 

“Ik ben sinds 2009 vrijwilliger bij het Rode Kruis. Samen met mijn eilandgenote Jessica Gumbs liet ik me als eerste op het eiland tot instructeur opleiden. In de loop van de jaren begeleidde ik zo’n dertig Sabanen met hun Rode Kruis-diploma. Daarnaast dien ik de publieke zaak. Eerst als brandweerman; vervolgens als chauffeur van de ambulance en de schoolbus.”

Kind van de Cariben

“Ik ben een kind van de Cariben. Ik ben geboren en getogen op het Bovenwindse eiland Sint Maarten. Als jonge twintiger pakte ik het pendelvliegtuigje naar het naburige eilandje om er carnaval te vieren. Saba wordt nog niet, zoals veel andere eilanden, overspoeld door toeristen en wordt the unspoiled queen genoemd. Ik werd op slag verliefd en dat is nooit meer weggegaan. Het voelt hier allemaal zo rustig en vredig. Dat had ook een positief effect na de wereldwijde uitbraak van corona.”

Flink aanpoten

“Dankzij de geïsoleerde ligging van Saba en een kordaat ingrijpen door de autoriteiten kreeg het virus in het vroege voorjaar van 2020 geen kans om veel van de bijna tweeduizend inwoners te besmetten. Al meteen nadat er bij één of twee mensen corona was geconstateerd, ging Saba in lockdown. Wij brachten de noodzakelijke boodschappen bij de mensen aan huis. Dan hoefden zij zelf de deur niet uit en beperkten we het aantal contactmomenten van de meest kwetsbare inwoners tot een minimum. Het was flink aanpoten, maar dankbaar werk. Na twee weken konden alle winkels weer veilig open en is een lockdown niet meer nodig geweest. Daar zijn we best trots op. Wat mij altijd zal bijblijven, is hoe wij elkaar hier op Saba altijd goed bleven ondersteunen en vasthouden.”

“Ik ben moeder van een dochter en ik zou er niet aan moeten denken haar in de totale chaos van een oorlog of een natuurramp kwijt te raken. De mensen uit onder meer Syrië, Somalië, Afghanistan en Oekraïne is dit wel overkomen en ik hoor hun verhalen als ik ze ontmoet bij het spreekuur van Restoring Family Links (RFL). De wanhoop en het verdriet gaan je niet in de koude kleren zitten. Dat ik kan helpen bij hun zoektocht maakt me enorm dankbaar.”

 
Match

“Laatst hadden we een jubelmoment. Een vrouw met kinderen zocht haar echtgenoot. Twee weken later meldde zich een man met dezelfde achternaam die op zoek was naar zijn vrouw en kinderen. Het bleek een match! Ze zaten slechts een uurtje van elkaar af in Nederland.
Vaak gaat het niet zo makkelijk. Een zoektocht kan lang duren. Het is soms handen- en voetenwerk waar details het verschil kunnen maken. In het spreekuur praten we - al dan niet met een tolk - met de hulpvrager. We zetten alle informatie in de database en schrijven een verslag voor de RFL-beroepskracht op het verenigingskantoor. Het Rode Kruis heeft toegang tot instanties en grote netwerken in verschillende landen.”

Aanpakken

“Ondanks de heftige verhalen doe ik dit werk al anderhalf jaar heel graag. De vacature leek me meteen interessant. Naast mijn baan wilde ik mezelf op een andere manier nuttig maken. Het leven bestaat niet alleen uit jezelf. Moet je kijken hoe humanitaire rampen mensen uit elkaar kunnen drijven. Nu kom ik in contact met mensen die ik in mijn eigen leven niet zo snel ontmoet.  Ook de collega’s met wie ik samenwerk, zijn inspirerend. Ze weten van aanpakken. Het Rode Kruis begeleidt en schenkt veel aandacht aan de menselijke en emotionele kant van het vrijwilligerswerk. Je krijgt cursussen, briefings en debriefings. Dat maakt het prettig en bijzonder.”

Word jij enthousiast van het verhaal van Anne Marie? Het team in Rotterdam zoekt vrijwilligers: Vrijwilliger Restoring Family Links (rodekruis.nl)