SUZANNE JUMELET (25)
BEGELEIDT PODCASTSERIE VOOR STUDENTEN OVER MENTALE GEZONDHEID

Leeftijdsgenoten open aan het woord

Leestijd 5 minuten

“De druk van sociale media, burn-outklachten, niet lekker in je vel zitten, klimaatdepressie, nieuwe stad, nieuwe mensen, groepsdruk, eenzaamheid. We schuwen geen enkel onderwerp in de podcastserie Mentale Gezondheid die we voor jongvolwassenen maken. Het is een samenwerking tussen de vier studentendesks van Wageningen, Utrecht, Delft en Nijmegen. In de laatste stad studeer ik geneeskunde. In coronatijd zag je veel studenten onderuit gaan door online onderwijs waarbij een duidelijk vooruitzicht ontbrak. Problemen werden erger en kwamen meer aan het licht. Delft begon met een aflevering over de coaches van Goed Voorbereid. Dit groeide uit tot een landelijk project van 25 man. Ik begeleid de podcast samen met Sofie Blankers. We sturen de desks aan, maken de planning, controleren de scripts en luister naar elke aflevering voordat die online gaat. Wij zijn de link met het  verenigingskantoor voor financiën, communicatie, pers en juridische zaken. Dat doe ik in mijn avonduren en weekenden; overdag loop ik mijn coschappen.

Zowel het team als ik zijn erg gegroeid in onze ontwikkeling. Het is zo leuk om te zien hoe creatief we zijn als jongvolwassenen. Het taboe om te praten over psychische problemen is groot. Onze kracht is dat we leeftijdsgenoten aan het woord laten en open zijn. De mooiste beloning is wanneer ik de eerste ruwe versie van een aflevering beluister en denk: wat tof! Hier gaan heel veel jongeren iets aan hebben. De podcasts worden ook gebruikt in e-learning materiaal van het Rode Kruis. Binnen studentenverenigingen worden ze gedeeld en binnenkort spreken we op een internationaal forum voor mentale gezondheid. Ik ben trots.”

Ook de podcasts luisteren? Je kunt ze vinden op Spotify onder de naam mentale gezondheid Rode Kruis Studentendesk.

MARLIES VELTMAN (47)
TEAMLEIDER INCIDENT MONITORING TEAM, IS DAG EN NACHT INZETBAAR

Marlies Veltman is teamleider incident monitoring team en dag en nacht inzetbaar

“Het Rode Kruis werkt als een virus, als je er eenmaal mee besmet bent, ga je steeds meer doen. Het werk voor het Rode Kruis kan redelijk intensief zijn, dus een vakantie schiet er weleens bij in. Zo had ik dit jaar drie weken vrij van mijn 32-urige baan in de ambulante zorg bij een ggz-instelling. In die periode ging het werk voor het Rode Kruis volop door vanwege de crisis bij het aanmeldcentrum Ter Apel en vorig jaar door de overstroming in Zuid-Limburg. Ik vind het werk leuk, maar het is ook mijn valkuil. Het Incident monitoring team (IMT) is een klein clubje van twintig vrijwilligers. Er moeten mensen bij, dus hierbij een oproep. 

Na een heftige gebeurtenis, zoals het ongeluk met de vrachtwagen in Zuid-Beijerland, verzamelen we online informatie, dat is kortdurende monitoring. We zijn dag en nacht inzetbaar en krijgen een alarm binnen bij calamiteiten vanaf een middelgrote brand. Ook krijgen we bericht van het waterschap als daar iets gebeurt. Ik doe dit vanaf 2015 en weet precies wanneer ik de crisiscoördinator van het Rode Kruis uit zijn bed moet bellen. Op basis van onze informatie bepaalt hij of er een inzet nodig is. Gaat het om noodhulp of bevolkingszorg? Sturen we één of meerdere auto’s met hulpverleners? Wat hebben slachtoffers van bijvoorbeeld een brand nodig? Een kop koffie, dekens of andere hulp? 

Het vrijwilligerswerk brengt saamhorigheid. Onderling respect en samen voor iets gaan, vind ik iets heel moois. Ik krijg ook alle ruimte mezelf te ontwikkelen. Van vrijwilliger monitoring groeide ik door naar teamleider. En het mooiste vind ik dat ik aan het begin van de hulpketen sta. Ik heb op veel plekken gewerkt, zoals in de daklozenopvang en in een tbs-kliniek, maar dit is anders. Je deelt dezelfde passies en grondbeginselen.” 

Wil je je ook aanmelden voor het Incident monitoring team? Dat kan. Stuur een mail naar onlinehulpverlening@redcross.nl

MARIJKE BOOMSMA (37)
GEEFT EHBO-LESSEN AAN LEERLINGEN VAN GROEP 8 IN ZEELAND

Levenslessen

“De vraag van leerlingen die altijd weer terugkomt tijdens mijn EHBO-lessen: ‘Wat moet je doen als je iemand met een hartstilstand in het bos ziet liggen en je geen telefoon bij je hebt?’ Ik vraag ze dan: ‘Loop jij weleens alleen in het bos?’. ‘Nee dat niet.’ Het belangrijkste dat ik ze meegeef, is dat ze rustig moeten blijven.

Veel kinderen vinden de lessen spannend en weten niet wat ze moeten doen. We oefenen met een huidwond, een wespensteek en een tekenbeet, bewusteloosheid en een hartstilstand. We leggen een verband en een mitella aan, doen de stabiele zijligging en de Heimlich-greep. In de klas gaat dat vaak goed, want ‘het is toch nep’. De leukste les is met iemand van het Rode Kruis als slachtoffer. Dan ben ik zo trots als ze handelen. Je ziet de leerlingen groeien door de kennis die ze opdoen en ik groei er zelf ook weer van.

Ik heb in mijn werk dagelijks met EHBO te maken en in de klas doe je elke stap heel bewust. Ik werk in een psychiatrische instelling en kan mijn dagen zo plannen dat ik elke dinsdag training kan geven aan twee groepen 8. Ik krijg energie van die kinderen. Het komt voor dat ik ’s ochtends uit de nachtdienst kom en ’s middags voor de klas sta. Mijn moeder coördineert de lessen en zorgt voor verbandmateriaal. Twee van mijn drie dochters hebben EHBO-les van mij gehad en eentje is doorgegaan met de vervolgcursus. Ik noem EHBO-lessen levenslessen. Het is zo belangrijk dat je niet in paniek raakt en weet wat je moet doen. Elk kind zou standaard een EHBO-training moeten krijgen. Daar heb je heel je leven iets aan.”