Leestijd 5 minuten
Video 5:24
JOKE KOOKT MET TIMMY
Van teleurstelling naar perspectief
De toon is gezet als Joke aan Timmy vraagt de tekst op het schort op zijn Haags uit te spreken. Want ondanks het serieuze gespreksonderwerp is er ruimte voor humor tijdens deze editie van Koken met Joke. En dat typeert Timmy. Want hij wil, ondanks zijn progressieve ziekte, plezier in het leven houden. “Dat is het belangrijkste, en door blijven gaan.”
Directeur Nationale hulp en Verenigingsmanagement Joke van Lonkhuijzen-Hoekstra en Rode Kruis-vrijwilliger Timmy Beeuwkes maken vandaag in de keuken van het verenigingskantoor in Den Haag Griekse gehaktballetjes in tomatensaus. Timmy at het gerecht dat op het menu staat, keftedes, regelmatig als kind. Sjalotjes, knoflook, peterselie, oregano, munt… de ingrediënten liggen al klaar. Voordat ze aan de slag gaan, vraagt Joke wanneer hij zich bij het Rode Kruis aansloot. Timmy: “Toen de coronahulp startte, ben ik gaan kijken wat ik maatschappelijk nog kon doen om mensen te helpen.“ Joke haakt aan op het woordje ‘nog’ en vraagt hem hoe hij dat bedoelt. Timmy vertelt dat hij door zijn ziekte in een zwart gat viel. Hij had geen baan meer, had veel minder energie dan vroeger en deed niet zoveel nuttigs.
Geelzucht
Joke wordt door Timmy aan het werk gezet en mag de uien snijden. Ondertussen praten de twee verder. Joke: “Hoe kwam je erachter dat je ziek was?" Timmy geeft aan dat hij er steeds geler uit ging zien. Het bleek klassieke geelzucht. In 2018 werd het echter zo erg dat hij nader werd onderzocht. Daaruit bleek dat hij een zeldzame galwegaandoening heeft die zijn lever aantast. Daarnaast ontwikkelde Timmy chronische aandoeningen zoals een ontsteking van zijn darmkanaal.
Terwijl Joke de sla in repen snijdt, vraagt ze of het een progressieve ziekte is. Timmy: “Bij iedere controle wordt bekeken hoe het ervoor staat. Blijft het hetzelfde, dan is dat gunstig.” Het gesprek keert terug op de kennismaking met het Rode Kruis. Het blijkt dat Timmy zowel via vrienden als via social media op het Rode Kruis werd geattendeerd. Toen hij zich herinnerde dat zijn grootouders zich ook voor het Rode Kruis hadden ingezet, was de keuze snel gemaakt.
“Het Rode Kruis geeft mij een doel om voor op te staan”
Positieve sfeer
Timmy kijkt op zijn telefoon om het recept te lezen en vertelt hardop welke stappen nog gezet moeten worden. Het is tijd om het gehakt te bereiden. Op de vraag wat hem zo aanspreekt in het Rode Kruis antwoordt Timmy zonder ook maar een seconde na te denken: “Het helpen van mensen, voor anderen klaarstaan en eigenlijk ook voor iédereen klaarstaan. Daarbij is het onderling altijd goed, het is altijd gezellig. Er is een positieve sfeer.”
Joke laat vol trots het eerste door haar gedraaide gehaktballetje zien. Het formaat krijgt ook de goedkeuring van Timmy: “Het is een perfecte stuiterbal!” Joke verzekert hem dat ze ‘m niet laat vallen en gaat onverstoorbaar door met ballen draaien. Ze vertelt dat ze als slagersdochter de kunst verstaat gehaktballetjes van eenzelfde formaat te maken. Terwijl hij ze in de pan legt, ziet Jimmy er toch eentje die een beetje afwijkt. Hij plaagt Joke er wat mee terwijl hij zorgt dat de ballen niet aanbakken.
Zoeken naar parels
Joke merkt op dat dit alles toch wel iets met zijn persoonlijke groei moet hebben gedaan: “Je ging van teleurstelling naar perspectief.” Timmy denkt even na en antwoordt: “Je weet niet waar het naartoe gaat. Je volgt de gang van zaken, je doet iets wat maatschappelijk van je verwacht wordt. Vervolgens stort het kaartenhuis in. En dan krijg je een tweede kans aangeboden.”
De filosoof komt in Timmy naar boven: “Je ziet weer parels in het graanveld waar het verdorde graan staat. Je vindt een stukje terug wat je dacht verloren te zijn. Je krijgt weer hoop, je krijgt weer een leven. Het Rode Kruis geeft mij een doel om voor op te staan. Het geeft me een reden om weer naar buiten te gaan en anderen te helpen, mensen te woord te staan en die glimlach te bieden.” Na een korte pauze: “Ik blijf altijd zoeken naar die pareltjes. Want dat is het belangrijkste in het leven: door blijven gaan, het plezier in het leven behouden.”
Het begint lekker te ruiken in de keuken, de keftedes zijn bijna klaar. Op Joke’s vraag wat hij nog aan bod wil laten komen, volgt een onverwachte tegenvraag. Want Timmy is benieuwd hoe Koken met Joke eigenlijk tot stand gekomen is. Joke: “Ik ben hiervoor gevraagd. Ze weten dat ik heel erg van koken houd. Zo kan ik ook wat meer de persoonlijke verhalen optekenen. Want ik ben dan wel directeur, maar ik ben afhankelijk van mensen zoals jij en alle anderen. Mensen die vrijwilligerswerk kunnen en willen doen.”
Joke heeft het eerste bord opgemaakt en toont het vol trots: “Wat vind je hiervan?” Timmy is complimenteus, maar volgens Joke is het een co-creatie. Terwijl ze de borden opschept, dankt Joke Timmy voor het bijzondere gesprek. Hij vond het gezellig en zou het zo nog eens doen. Joke geeft aan dat het dan wel een ander recept moet zijn. Timmy: “Ja, dan maken we gewoon sashimi.”
“Pas als je goed voor jezelf zorgt, kun je goed voor anderen zorgen”
