Leestijd 5 minuten

“Voor mijn gevoel is de bekendheid van de Rode Kruis Studentendesk afgezwakt sinds de coronatijd. Toen ontdekte ik de desk doordat mijn huisgenote erbij betrokken was. Eerder kende ik het niet. Dit jaar rond ik de laatste paar vakken en mijn scriptie af van de studie Psychologie, dus ik had tijd om daarnaast iets anders te doen. Ik wilde sowieso naast mijn opleiding graag iets goeds doen voor de maatschappij. Nadat ik een bestuursinteresse-dag bezocht, heb ik gesolliciteerd. Zodoende kwam ik bij de functie van projectcoördinator terecht. Wat ik zo leuk vind aan deze taak is dat je echt betrokken bent bij elk groot project van de desk. Dat is ook de reden waarom ik voor deze functie heb gekozen. Je hebt veel vrijheid om zelf iets op te starten. Bij de Studentendesk van Groningen is de houding: ‘We vinden alle ideeën en input leuk, want jullie zijn ook gewoon studenten die een steentje proberen bij te dragen’. De creativiteit, vrijheid en sterke verantwoordelijkheid voor projecten sprak me heel erg aan.

In de korte tijd dat ik bij de desk betrokken ben, hebben we al veel bijzondere dingen gedaan. Zo was er een samenwerking met de vluchtelingenorganisatie INLIA om contactpersonen te leveren. Die kunnen bijvoorbeeld meegaan naar medische afspraken of ze zijn er gewoon voor een gesprek. INLIA had daar zelf niet genoeg vrijwilligers voor, dus wij hebben die taak toen op ons genomen. Sommige vluchtelingen zijn al langer dan anderhalf jaar in Nederland en hebben weinig perspectief. Dat we die mensen kunnen helpen, vervult, denk ik, goed de behoefte. Een ander project was het organiseren van een leuke dag voor kinderen met een mentale en/of fysieke handicap. We hebben toen samen muziek gemaakt en de eenvoudig te bespelen muziekinstrumentjes daar achtergelaten. Het was een erg vrolijke dag en fijn om ze een keer in het zonnetje te zetten. Veel mensen denken: ‘Wat kan ik als student nou veranderen of bijdragen?’ Toch denk ik dat alle kleine beetjes heel mooi zijn, voor jezelf en voor anderen. Voor mij is de Rode Kruis Studentendesk een plek die me veel voldoening geeft omdat ik veel voor anderen kan betekenen.”

“Ik ben bij het TCO begonnen omdat ik vind dat vrijwilligers vaak in vervelende situaties terechtkomen. Waar de meeste mensen liever de andere kant opkijken, sturen wij onze vrijwilligers erheen voor hulp. Soms naar zeer ernstige gebeurtenissen. Onze mensen kunnen daar last van krijgen. Daarom is het belangrijk om nazorg te bieden op momenten dat vrijwilligers een moeilijke situatie meemaken. Dat gebeurt ook bij de politie, brandweer en ambulancedienst.
Als je iets meemaakt, moet je niet bang zijn om erover te praten. Dat helpt vaak om het een plekje te kunnen geven. Het TCO is een soort EHBO van psychosociale hulpverlening. In de meeste gevallen is praten genoeg en hoeft er geen arts aan te pas te komen.

Vorig jaar zijn we in het asielzoekerscentrum van Ter Apel geweest nadat er een kind gereanimeerd moest worden. Daar vroegen de hulpverleners toen zelf om het TCO. We spraken met alle betrokken vrijwilligers en zij waren erg blij dat we er waren. Gelukkig is het goedgekomen met het jongetje. Tijdens een kopje koffie hebben ze het hele voorval van zich af kunnen kletsen. De volgende dag hoorden we dat een aantal zich alweer had aangemeld voor een volgende dienst. Kijk, je kunt nog zo stoer zijn of nog zoveel ervaring hebben, maar ergens zit een breekpunt. Ik hoop dat we met het TCO kunnen voorkomen dat iemand er helemaal doorheen zit en om die reden zou stoppen bij het Rode Kruis. Dat is voor mij de grootste motivatie om dit werk te doen.”

Het TCO is voor alle collega’s van het Nederlandse Rode Kruis beschikbaar. Als je iets heftigs meemaakt, kan praten helpen om het een plek te geven. Twijfel dus niet om het TCO te benaderen als je voelt dat het nodig is. Het TCO is bereikbaar via: tco@rodekruis.nl  

“Voor mijn huidige positie als cultureel adviseur werkte ik als landschapsarchitect en lerares. Eerder deed ik geen humanitair werk. Nadat ik vanuit Ethiopië naar Nederland emigreerde, kwam ik in een heel nieuwe wereld terecht. Ik zag dat er veel dingen binnen het emigratieproces beter konden en moesten. Zodoende besloot ik bij de afdeling Restoring Family Links (RFL) aan de slag te gaan. In het proces van migratie en het herenigen van families en naasten wil ik graag bijdragen aan een beter ecosysteem, waarin iedereen kan floreren. Ik wil de emotionele schade, die mensen ervaren in het lange en vermoeiende migratieproces, zoveel mogelijk beperken. Binnen het Rode Kruis dragen culturele adviseurs bij aan het verbreden van de kennis over migranten, de verschillende culturen en de normen en waarden. Als cultureel adviseur geef ik presentaties over culturele normen, deel ik mijn ervaringen en geef ik adviezen over culturele sensitiviteit aan verschillende afdelingen binnen het Rode Kruis. Je kunt het mensen niet verwijten als ze bepaalde opvattingen over andere culturen hebben. Niemand kent alle culturen. Toch leert de ervaring dat beide kanten vaak open staan voor kritiek en het aanhoren van elkaars verhaal. Door onze culturen met elkaar te delen, dragen we bij aan meer onderling begrip.

Dit werk kan soms emotioneel zijn, omdat je mensen ontmoet tijdens de meest kwetsbare periode van hun leven. Je zou willen dat je al hun problemen kunt oplossen. Toch moet je kijken wat je kunt doen en wat je moet laten. Je wilt het liefst een datum geven waarop de immigranten hun naasten weer zullen zien. Maar vaak kost het veel tijd om iemands familie te herleiden. Ik heb mijn echtgenoot ook moeten terugvinden via RFL, dus ik weet waar ze doorheen gaan. Daardoor komt het voor mij vaak dichtbij, maar het geeft me veel voldoening om iets te kunnen betekenen in het proces. Het gaat binnen mijn functie niet alleen om cultuur, maar ook om het opbouwen van menselijke connecties. Het Rode Kruis leek me hier de aangewezen plek voor, omdat ze je zien als medemens. Er wordt niet gekeken naar afkomst, etniciteit, religie, etc. Elk mens wordt eerlijk en op gelijke grond behandeld."