REKESH MATABHIK
Vrijwilliger Rekesh (23) is tweedejaars student hbo Verpleegkunde. Hij startte als biker bij het Rode Kruis bij evenementen en verzorgde daarna de vrijwilligersadministratie voor de afdeling Alphen aan den Rijn. Hij maakte een uitstapje op landelijk niveau naar de Nationale Jongerencommissie. Sinds september is hij terug op het oude nest als locatiecoördinator Algemeen. Ook is hij evenementenhulpverlener in Leiden. Daarnaast werkt Rekesh bij Defensie op Schiphol. Ook houdt hij tijd over voor zijn hobby’s gamen, ontwerpen en op vakantie gaan.
FRITS BACKER
Frits (61) begon zijn carrière bij NS/ProRail, maar maakte al snel de overstap naar organisaties die zich inzetten voor mens, milieu en maatschappij. Na Stichting Natuur en Milieu, Milieudefensie, de Fietsersbond en Het Zuid-Hollands Landschap zet hij zijn talenten nu in als beroepskracht bij het Rode Kruis. Frits heeft twee kinderen en stuurt honderd vrijwilligers aan die een natuurpark onderhouden. De tijd die overblijft, besteedt hij het liefst aan muziek en lezen.
Leestijd 9 minuten
FRITS BACKER EN REKESH MATABHIK
“Maak beter gebruik van wat jongeren te bieden hebben”
Frits Backer (61), projectleider in Boskoop, en Rekesh Matabhik (23), locatiecoördinator Algemeen in Alphen aan den Rijn ontmoeten elkaar. Deze beroepskracht en vrijwilliger willen alles van elkaar weten. Hoewel ze flink in leeftijd verschillen, hebben beiden een frisse blik op het Rode Kruis. Welke kansen hebben zij de afgelopen jaren gekregen? En welke mogelijkheden zien ze voor de organisatie in de toekomst? Een openhartig gesprek over gedrevenheid, trots en extra aandacht voor jonge vrijwilligers.
Frits: “Rekesh, sinds wanneer ben jij vrijwilliger bij het Rode Kruis?”
Rekesh: “In 2017 begon ik als biker in de Evenementenhulpverlening. Ik wilde destijds naar de Politieacademie. Omdat je als agent met onverwachte en stressvolle situaties moet omgaan, zag ik de Evenementenhulp als een goede leerschool. Uiteindelijk ging ik niet naar de academie, maar het vrijwilligerswerk en het medische aspect pakten me wel. Daarom zit ik nog steeds bij het Rode Kruis.”
Rekesh: “Frits, ik begrijp dat jij als vrijwilliger de kans kreeg om beroepskracht te worden?
Frits: “Ik ben in 2020 gestart als vrijwilliger bij het Rode Kruis. Door corona was ik kort daarvoor mijn baan kwijtgeraakt, maar ik wilde niet thuiszitten. Toen ben ik als Ready2Helper in de coronazorg aan de slag gegaan. Daar raakte ik zo enthousiast over het Rode Kruis-werk dat ik verschillende cursussen, zoals de uitgebreide EHBO, heb gedaan. En van het één kwam het ander. Eerst bracht ik mensen naar de vaccinatiestraat, later groeide ik door naar de functie van teamleider op een vaccinatielocatie.”
“Vorig jaar augustus vroeg iemand me of ik het leuk vond om me in te zetten voor Afghaanse vluchtelingen. In Huis Ter Heide heb ik vervolgens een kledinguitgiftepunt opgezet. Vier maanden later kreeg ik het verzoek om uitgiftepunten voor alle noodopvanglocaties te realiseren, maar dan als beroepskracht. Dat doe ik nu vijf dagen in de week. Ik vind het erg leuk en zinvol werk. Het voelt trouwens niet als werk; je bent mensen aan het helpen. Daar draait het om. Laatst hebben we met 6 Ready2Helpers 88 kledingpakketten voor Oekraïense vluchtelingen ingepakt.”
Frits bij de kledinguitgiftepunt in Boskoop
Frits:
“Het voelt niet als werk; je bent mensen aan het helpen”
Frits: “Voor een vrijwilliger draag jij als locatiecoördinator een grote verantwoordelijkheid.”
Rekesh: “Vooropgesteld, ik doe dit werk graag, maar er komt inderdaad veel op je af. Je bent verantwoordelijk voor het reilen en zeilen op de locatie en je overlegt veel met het district. Vooral toen ik in september begon, was het alle hens aan dek. Het oude afdelingsbestuur kon zich niet in de nieuwe organisatiestructuur vinden en had de taken neergelegd. De overdracht was dan ook summier. We moesten alles opnieuw uitvinden en het gebouw was aan een opknapbeurt toe.”
“Met een team van zeven coördinatoren hebben we nu alles grotendeels op orde gekregen. En inmiddels zitten we alweer in een nieuwe humanitaire crisis: de opvang van vluchtelingen uit Oekraïne. Als ‘meewerkend voorman’ ben ik daar bewust bij. Ik ben namelijk niet van de hiërarchie en kan niet op afstand besturen. Juist door samen aan de slag te gaan, hoor ik meteen wat er speelt. Zo houd je iedereen enthousiast. Bovendien vind ik het leuk om te doen. Neemt niet weg dat ik het zou toejuichen als het Rode Kruis me enkele uren als beroepskracht zou betalen, maar dat zit er helaas niet in.”
Rekesh: “Hoe ervaar jij de samenwerking met de vrijwilligers?”
Frits: “Elke dag ontmoet ik andere vrijwilligers. En elke dag leg ik iedereen weer met plezier uit wat we in Boskoop doen. Ik geef ze dan twee regels mee: alles is leuk en we hebben geen haast. Die haast is er natuurlijk wel enigszins, maar er staan hier geen ronkende vrachtwagens te wachten. Ik merk dat die relaxte manier van aansturen werkt; veel vrijwilligers komen terug.”
Rekesh:
“Ik houd niet van de hiërarchie. Door samen aan de slag te gaan, hoor ik meteen wat er speelt”
Frits: “Wat heeft vrijwilligerswerk jou persoonlijk gebracht?”
Rekesh: “Behalve dat ik veel kansen krijg om nieuwe dingen op te pakken, heb ik veel nieuwe mensen leren kennen. Het Rode Kruis is een mooie organisatie waar iedereen met veel passie en op de gekste tijden komt helpen. Dat je binnen zo’n groep mensen vrienden maakt, vind ik een rijkdom. Hoe is dat voor jou, Frits?”
Frits: “Ik vind het een groot voorrecht om deel uit te maken van deze organisatie. Niet alleen omdat als ik als 61-jarige de kans kreeg om weer betaald werk te doen, maar ook uit trots voor onze hulpverlening. Kijk alleen maar naar de hulp die we voor vluchtelingen uit Oekraïne bieden. Als zich in de wereld problemen voordoen, staan onze mensen klaar.”
Frits: “Rekesh, jij werkt al wat langer bij het Rode Kruis. Welke kansen zie jij voor onze organisatie?”
Rekesh: “Ik zou veel meer gebruikmaken van wat jonge mensen te bieden hebben. Tijdens mijn werk voor de Nationale Jongerencommissie heb ik vaak van leeftijdgenoten gehoord dat zij tegen een muur aanlopen als ze verder willen groeien. Ooit solliciteerde ik op een vrijwilligersfunctie, maar kreeg te horen dat ik meer levenservaring moest hebben."
Frits: “Het zou mooi zijn als er op het verenigingskantoor een loket komt voor jongeren die tegen beperkingen aanlopen. Als Rode Kruis willen we heel graag jonge vrijwilligers, maar dan moeten we hen ook de ruimte geven. Laten we er samen voor zorgen dat ze een goede en serieuze kans krijgen.”