Als er eens een organisatie zou zijn die bij oorlogen en rampen hulp kan bieden. Een permanente hulporganisatie van vrijwilligers. Deze hoop van Henry Dunant wordt op 26 oktober 1863 werkelijkheid.
 

Hoe het begon

In 1859 reist de Zwitserse zakenman Jean Henry Dunant naar Solferino, een dorp ten zuiden van het Italiaanse Gardameer. Daar wil hij een door hemzelf geschreven boek aan Napoleon III overhandigen. Tijdens zijn reis komt hij langs een slagveld waar tienduizenden soldaten liggen te kermen van de pijn, zonder hulp. Onmenselijk, vindt Henry Dunant. Hij breekt zijn reis af om de soldaten te kunnen helpen. Hij mobiliseert de lokale bevolking en richt hulpposten op om de gewonden te verzorgen. Iedereen helpt iedereen. Het maakt niet uit of je vriend bent of vijand. “Tutti fratelli,” zegt Dunant steeds. “We zijn allen broeders.”

Herinnering aan Solferino

Na zijn ervaringen in Solferino groeit er bij Henry Dunant een plan. Het verlangen om een hulporganisatie op te richten die kan helpen bij oorlogen en rampen groeit. Waar het motto Tutti Fratelli bovenaan staat. 
Dunant beschrijft zijn idee in het boek ‘Un Souvenir de Solferino’, een herinnering aan Solferino. In dit boek staan zijn ervaringen op het slagveld van Solferino, maar ook voorstellen hoe je hulp aan oorlogsslachtoffers kan garanderen. Dit boek neemt hij mee naar staatshoofden die hij ontmoet tijdens een internationale vergadering in Genève. Tijdens zijn lobby vindt hij steun bij onder andere Johan Basting, een Nederlandse militaire arts.
Basting en Dunant werken het idee verder uit. Samen formuleren ze de belangrijkste grondbeginselen van het Rode Kruis. Het begrip neutraliteit is volgens de mannen van levensbelang. Daarmee is het één van de eerste grondbeginselen. Neutraliteit zorgt ervoor dat je als hulpverlener je werk op het slagveld goed kan doen. Je verzorgt iedereen, het maakt niet uit aan welke kant je staat.