Leestijd 5 minuten
Flevoland
Op 1 januari 1986 werd Flevoland de twaalfde provincie van Nederland. Het is de jongste provincie van ons land en qua oppervlakte de kleinste. Het district bestaat uit twee delen: de Noordoostpolder, drooggelegd land tot aan het vasteland, en de Flevopolder, het grootste kunstmatige eiland ter wereld. Er zijn grote steden als Almere en Lelystad en kleinere plattelandsgemeenten zoals Dronten, Emmeloord en Zeewolde. Het verschil tussen de steden en de kleinere kernen ziet het Rode Kruis terug in de activiteiten en hulpvragen.
Leestijd 5 minuten
Stug doorgaan ondanks tegenwind
Lars Carree is voorzitter van Flevoland, het jongste district van het Rode Kruis. De veertiger houdt bewust afstand en woont in Noord-Holland. Dat doet hij om mogelijke belangenverstrengeling met zijn betaalde functie te voorkomen. Lars houdt van de dynamische provincie waar de 283 vrijwilligers van aanpakken houden.
Wat maakt Flevoland zo bijzonder?
“We hebben twee snel groeiende steden, Almere en Lelystad, die kampen met grootstedelijke problemen zoals armoede, voedseltekorten, schulden, vluchtelingen, drop outs, etc. Daarnaast hebben we polderkernen, echte dorpen waar de moeilijkheden meer verborgen zijn. Ook daar is armoede en eenzaamheid. Uit schaamte lijden mensen in stilte. De mentaliteit is ‘ons kent ons’, daardoor ligt veel sociaal gevoelig en schamen mensen zich om voor hun problemen uit te komen. Die scheidslijn tussen stad en dorp is vrij scherp in onze provincie. Zodra je Almere uitrijdt, kom je meteen in een andere wereld. Dat maakt de doelgroepen voor ons als Rode Kruis heel divers en het soort vrijwilliger die we nodig hebben ook. Waar de één goed is in een dorp, kan de ander beter uit de voeten in de stad.”
Waar ben je het meest trots op?
“Ik ben trots op het doorzettingsvermogen van de vrijwilligers. Als voorzitter kwam ik binnen in een lastige tijd. Het Rode Kruis ging over op een nieuwe strategie: van afdelingen naar een centraal gestuurd district met uiteindelijk vijf locaties. Die verandering was al ingezet toen ik begon en daar kwam de corona- en vluchtelingencrisis nog bij. Veel knelpunten kwamen bij vrijwilligers terecht. Ik ben trots op het harde werken van de vrijwilligers die stug doorgaan ondanks de vele tegenwind. Ze zetten de schouders eronder terwijl ze het niet altijd eens waren met de landelijke keuzes. Ik werd als nieuwe voorzitter de belichaming van de nieuwe koers, ook al was deze al gaande. Mijn rol is die van verbinder. Verbinden tussen de vrijwilligers en de beroepsmatige werkvloer. Tussen de aanpakkers in de regio en de beleidsmatige en strategische landelijke medewerkers. Ik werd weleens van links naar rechts geslingerd en plat geduwd. Maar ik wil het moeilijke gesprek voeren en met elkaar in verbinding blijven.”
Inspiratieavond Humanitair Oorlogsrecht | Trotse vrijwilligers van district Flevoland
Hoe verloopt de samenwerking tussen de centrale organisatie en het district?
“De samenwerking is af en toe wat stroef. We hebben een aantal noodsituaties gehad met een crisisstructuur, zoals bij corona en de grote stroom van vluchtelingen. Daar liep de herstructurering van het Rode Kruis doorheen. Daarnaast zijn er veel wijzigingen in de directie en de afdelingshoofden bij het Rode Kruis. Met nieuwe bestuurders moet je opnieuw een band opbouwen. Wil je echt iets voor elkaar krijgen, dan moet je elkaar kennen en elkaar weten te vinden. Door de ervaring in mijn huidige functie als wethouder in Zandvoort en als voormalig manager weet ik dat informele netwerken het allerbelangrijkst zijn. Door de vele wisselingen kunnen we nu alleen via de formele structuren zaken doen. De informele lijnen moeten opnieuw worden opgebouwd en dat vertraagt.”
Waar liggen de uitdagingen in het district?
“Hoe bind en boei je de vrijwilligers en hoe behoud je die? Jongeren van tegenwoordig vullen hun vrijwilligerswerk anders in dan mensen van mijn generatie. Ze confirmeren zich niet meer 20 jaar aan dezelfde organisatie. Ze kiezen liever voor kortdurend en projectmatig met een duidelijke start- en einddatum. Het is belangrijk de opgebouwde kennis en kunde te behouden. Voor ons district zit daar de grootste uitdaging, gecombineerd met beschikbaarheid. Soms hebben we te weinig vrijwilligers beschikbaar, mensen gaan kritisch met hun vrije tijd om.”
Opvang vluchtelingen Oekraïne | In gesprek met onze voedselpartners
Wat was de grootste les die het district in de afgelopen periode heeft geleerd?
“Ik zit er pas sinds 2021, maar ik zie dat we harder moeten werken aan de werving van en de communicatie met vrijwilligers. We moeten beter weten wat de informatiebehoefte van onze vrijwilligers is en daarop inspelen. We communiceren heel veel, maar de vraag is of dit de informatie is die de vrijwilliger nodig heeft. Als district proberen we daar via de vrijwilligersmanager achter te komen.”
Wat is uw eigen ervaring(en) als vrijwilliger?
“Ik ben al sinds 1995 betrokken bij het Rode Kruis. Via het Jeugd Rode Kruis naar de toenmalige colonne als (eerste)hulpverlener. Uiteindelijk ben ik beroepsmatig gespecialiseerd verpleegkundige geworden. Als vrijwilliger draaide ik vooral diensten op de ambulance van het Rode Kruis in Zandvoort, op het circuit en bij evenementen. Ook had ik allerlei leidinggevende functies bij afdelingen en ben ik betrokken geweest als trainer voor het SIGMA-team, evenementen en het noodhulpteam. Ik draai nog steeds weleens vrijwillige diensten mee en ga in gesprek met vrijwilligers. Je moet af en toe de thermometer in het team steken om te horen wat er speelt.”
TOP 3 INZETTEN/ACTIVITEITEN
1
Evenementen
2
Voedselhulp
“We verzorgen, samen met negen partners, voedselhulp voor mensen die niet rond kunnen komen. Ze krijgen voedselkaarten waarmee ze zelf in supermarkten eten kunnen kopen. We hebben dit jaar tot nu toe ruim zesduizend voedselkaarten uitgedeeld. Het aantal kaarten neemt per maand toe. Zo was er in september een groei van 732 kaarten. Hiermee ondersteunen we nu ongeveer 380 huishoudens. Er zijn behoorlijk wat noden in ons district.”
3
Vluchtelingen
“Sinds augustus 2022 draaien we diensten in een oude brandweerkazerne aan de Markerkant in Almere. Daar zijn we betrokken bij de crisisopvang van vluchtelingen. In april werd dat door het COA overgenomen. Het Rode Kruis doet nog steeds het locatiebeheer. We bieden de 180 asielzoekers veel meer dan bed, bad en brood. We coördineren de dagelijkse gang van zaken, verwijzen mensen naar de juiste zorg, maar bieden bijvoorbeeld ook taallessen en bemiddelen voor onderwijs. De vluchtelingen hebben ons echt nodig en daar zijn we voor. Het zorgt voor een explosie aan werk, maar dat doen we graag.”
Lars Carree is sinds mei 2021 Districtsvoorzitter van Flevoland. Hij werkt als wethouder in Zandvoort met de portefeuilles toerisme & economie, jeugd, onderwijs & sport, duurzaamheid & natuur en volksgezondheid. Lars is getrouwd en heeft twee dochters in de tienerleeftijd. Toen hij voorzitter werd, was hij manager in een groot regionaal ziekenhuis. Hij wil zijn beroepsmatige kennis en netwerk binnen Flevoland gebruiken. Hij draagt het stokje over aan de nieuwe voorzitter van Kennemerland.
Voorzitter Lars Carree
LEUK OM TE WETEN
88
Leeftijd van de oudste vrijwilliger