Leestijd 5 minuten

“Ready2Help Zoekteam Politie Rotterdam is een unieke samenwerking tussen het Rode Kruis, burgers en de politie. Ready2Helpers zijn burgers die in opdracht van de politie helpen zoeken naar vermiste personen. Op oproepbasis leveren we extra zoekkracht. Op een cursus van een avond leer je van de politie dat je in het zoekgebied geen andere sporen dan voetsporen mag achterlaten. Ook moet je naast elkaar in een linie recht vooruit lopen. Zie je iets wat niet in de omgeving thuishoort, zoals een bekertje of shirt, dan roep je halt en komt de politie erbij. Dankzij ons kan de politie sneller een gebied uitkammen. Je wordt er ook op voorbereid dat je de vermiste kunt aantreffen. Is dat het geval, dan krijg je uitgebreide hulp aangeboden. Volgens de politie voegen we waarde toe aan hun werk. Ik hoop dat dat zo blijft en dat andere gemeenten het voorbeeld van Rotterdam volgen. Dat we zowel mensen van het Rode Kruis als Ready2Helpers heel snel kunnen oproepen, maakt me trots. Binnen 45 minuten hebben we een groot zoekteam paraat.  

Ik ben al sinds mijn zeventiende bij het Rode Kruis actief. Dit past bij mijn werk in het ziekenhuis en bij mijn thuissituatie. Daarnaast kan ik me goed voorstellen hoe het is om een dierbare te missen. Ik woon ver van mijn familie op Aruba en het weerzien is altijd zo fijn. Mensen die vermist zijn, zijn dat nooit zomaar. Ze zijn vaak verward, hebben een beperking of ze hebben medicijnen nodig. Ik vind dit werk zo belangrijk om te doen. Het zal je eigen dierbare maar zijn! Mijn grootste les dit jaar is dat ik als teamleider ook maar een mens ben en niet alles in de hand heb. Ook al pas je de geleerde vaardigheden en procedures toe, elke casus is uniek. Je moet er elke keer met een open blik ingaan. Telkens benadruk ik dat we goed op elkaar moeten letten. Niemand gaat op eigen houtje in een gebied zoeken; we blijven bij elkaar. Voor onze eigen veiligheid. Na elke zoektocht laat ik het los, dan heb ik mijn deel gedaan.” 

“Ik zeg altijd: ik ben oud geboren. Ik vond het als tiener al belangrijk om iets extra’s te doen. Op mijn zestiende meldde ik me aan als vrijwilliger. Mijn eerste inzet was bij carnaval dat op ons eiland groots wordt gevierd. Daarna ben ik gebleven. Het Rode Kruis voelde als familie - nog steeds. Mensen helpen is wat ik wilde. We hebben nu 160 vrijwilligers en die zijn keihard nodig.

Hoewel Aruba een hoog bruto nationaal product heeft en je er goed betaald werk kunt vinden, kent het eiland ook armoede onder de lokale bevolking en onder ongedocumenteerde migranten uit Colombia, Venezuela, de Dominicaanse Republiek en Haïti. Mensen vragen uit trots niet makkelijk om hulp. Als het echt niet meer gaat, weten ze ons gelukkig te vinden. 

We hebben prachtige projecten gedaan waar ik trots op ben en waar we ook in 2023 mee doorgaan. Zo werken we met het Nederlandse Rode Kruis aan een sociaal-economisch project waarbij we voedselhulp bieden. Ook geven we medische hulp aan ongedocumenteerde migranten, bieden we degenen in detentie hygiëne- en kledingpakketten aan en krijgen zij de mogelijkheid om contact op te nemen met hun familie. Ook betalen we schoolmaterialen voor kinderen van wie de ouders dat niet kunnen, verzorgen we cursussen over zelfredzaamheid en besteden we aandacht aan gendergerelateerd geweld en gelijke behandeling. Verder hebben we activiteiten voor eenzame ouderen en natuurlijk bieden we altijd een luisterend oor. Enorm trots ben ik op de bewustzijnscampagne over mensenhandel.

De glimlach aan het einde van de dag motiveert mij. En de soms letterlijk hoorbare zucht van verlichting als je zegt dat je kunt helpen. Soms huilen mensen van geluk. We doen goed werk. Het is niet altijd makkelijk omdat het zo druk is en je soms nee moet zeggen. Soms voel ik me machteloos. Zo zat een 80-jarige meneer zonder Nederlands paspoort en pensioen klem in de systemen van de overheid. Hij had structurele hulp nodig. We kijken wat we kunnen doen, maar we zijn geen sociale zaken. We zijn een noodorganisatie.

“Ik geloof in het verhaal van het Rode Kruis, in wat wij doen en dat het heel erg nodig is. Ik heb voorheen in het bedrijfsleven gewerkt en kan goed verkopen, maar ik vind de warme relatie belangrijker dan het verkoopproces zelf. Als relatiemanager van de Vrienden van het Rode Kruis beheer ik de relaties. Toen ik anderhalf jaar geleden begon, hadden we ongeveer 50 Vrienden, nu zijn dat er 133. Hopelijk sluiten we 2022 met een nog hoger aantal af. Het meest trots ben ik op die groei. Toen de ‘Vrienden van’ werd bedacht, is er nooit 100% aandacht aan besteed. Nu doen we dat wel. 

De Vrienden van het Rode Kruis zijn midden- en kleinbedrijven die ons financieel helpen zodat we mooie lokale, nationale en internationale projecten kunnen blijven doen. Daar staat tegenover dat zij, behalve een EHBO-koffer, EHBO-cursussen voor hun personeel en meer voordelen, ook hun maatschappelijke betrokkenheid kunnen laten zien. Bedrijven willen graag een steentje bijdragen aan klimaat, milieu en medemenselijkheid. De nieuwe generatie werkenden wil weten wat hun werkgever doet aan maatschappelijk verantwoord ondernemen. Een win-winsituatie. 

Ik ben ongelooflijk blij met mijn werk omdat ik echt iets kan betekenen voor het Rode Kruis. Nu er sinds oktober een extra collega voor het relatiebeheer van de Vrienden  is, kunnen we hopelijk nog sneller groeien. Het Rode Kruis doet belangrijk werk. We leven in onzekere gekke tijden: oorlog in Europa, de woningcrisis, torenhoge inflatie en energieprijzen. De grootste les van dit jaar is misschien wel dat iedereen op een dag het Rode Kruis nodig kan hebben. Voor corona dachten we allemaal dat we onsterfelijk waren. Nu zijn alle zekerheden verdwenen. Er is niet veel voor nodig om alles te laten wankelen. Het zijn voor mij geen leer- maar besefmomenten. We moeten bewust genieten van wat we hebben.”

Werk jij bij of ken jij een organisatie die ook een ‘Vriend’ van het Rode Kruis moet worden, neem dan contact op met Vahideh (vshemshad@redcross.nl) of kijk op onze website voor meer informatie.