Leestijd 5 minuten
Drenthe
De provincie Drenthe heeft veen- en zandgrond en wordt ook wel het 'Land van Bartje’ genoemd, naar een beroemde romanfiguur. De afstanden tussen steden als Emmen, Assen, Meppel en Hoogeveen zijn groot. Er zijn drie Nationale Parken en de natuur is met veen, heide en bos afwisselend. De inwoners van Drenthe zijn vaak wat ouder. Ook verhuizen veel Randstedelingen na hun pensioen voor de rust naar deze noordelijke provincie. Dat fenomeen heet ook wel ‘drentenieren’.
Leestijd 5 minuten
Zwoegen in het Land van Bartje
Harwin van de Brake is niet alleen districtsvoorzitter van Drenthe maar ook evenementenhulpverlener en docent van EHBO-lessen op scholen. Hierdoor staat hij midden in de praktijk. Soms levert dat rare situaties op. Toen iemand klaagde over de organisatie bekende Harwin dat hij in het bestuur zit. "De onvrede is vaak makkelijk weg te nemen. In Drenthe willen we graag het goede doen.”
Wat maakt district Drenthe zo bijzonder?
“Drentenaren zijn de aardigste mensen van Nederland. Inwoners helpen elkaar. Omdat er steeds meer faciliteiten verdwijnen, zijn mensen voor hulp meer en meer op elkaar aangewezen. Drentenaren staan niet graag op de voorgrond; het zijn geen uitbundige types. Voor de uitreiking van het Kruis van Verdienste waren twee van onze vrijwilligers genomineerd. Je zult ze niet zien juichen. Wat je wel ziet, is gepaste trots en bescheidenheid. Die gereserveerdheid betekent niet dat we onverschillig zijn. We zijn gedreven en staan altijd klaar voor andere districten, zoals bij het aanmeldcentrum voor asielzoekers in Ter Apel (Groningen), de overstromingen in Zuid-Limburg en de Nijmeegse Vierdaagse. Drenthe is een grote provincie; we hebben zes locaties.”
Waar ben je het meest trots op?
“Ik ben trots op onze vrijwilligers die dag en nacht voor het Rode Kruis klaarstaan. In coronatijd hebben we hen overvraagd en overbelast. Dankzij hun tomeloze inzet wisten we bijvoorbeeld de voedselbank draaiende te houden en vaccinatiestraten te bemensen. Vrijwilligers hadden overdag hun baan en draaiden daarna vrijwillige uren namens het Rode Kruis. Dat deed men zonder gepiep en gemor. Echt iedereen voelde de urgentie om hulp te verlenen - de juiste mentaliteit. Tegelijkertijd wil ik niet dat mensen over de kop gaan. Toen ik aantrad als voorzitter heb ik gekeken of mensen niet teveel uren maken en voorzichtige hints gegeven om op zichzelf te letten. Daarnaast vind ik het mooi dat we, ondanks dat we vrijwilligers zijn, een steeds professionelere organisatie worden met aandacht voor verbeteringen.”
Hoe verloopt de samenwerking tussen de centrale organisatie en het district?
“Ik probeer diplomatiek te antwoorden. Communicatie en het besef dat districten van elkaar verschillen, is cruciaal. Problemen in Amsterdam zijn anders dan die van ons. Maar de noordelijke districten kun je ook niet zomaar samenvoegen. Het zou fijn zijn als er meer oog is voor het district, dat de centrale organisatie weet wat er bij ons speelt en de problematiek erkent. Daarom hoop ik dat de werkbezoeken die vanuit het verenigingskantoor worden gemaakt, blijven doorgaan. Die zijn heel nuttig.”
Waar liggen de uitdagingen in het district?
“De eerste uitdaging is dat we, net als veel andere organisaties, te maken hebben met een teruggang van opgeleide vrijwilligers. Dat zijn de motoren van het Rode Kruis. We moeten meer uit de kast halen om deze mensen te behouden. Daarnaast hebben we te weinig jongeren en weten we de jonge aanwas onvoldoende aan ons te binden. Na een opleiding zetten ze zich een jaar of drie in en daarna vertrekken ze weer. We weten niet goed waarom. Misschien vragen we wel te veel van ze. Een vrijwilliger moet 52 uur per jaar draaien om kostendekkend te zijn. Misschien moeten we jongeren meer op projectbasis werven.”
Rode Kruis Drenthe bij de Hoogeveense Cascaderun
Wat viel je het meeste op in 2022?
"De tijdgeest en de onrust in de wereld, zowel ver weg als dicht bij huis. Van Oekraïense vluchtelingen tot de woningcrisis en mensen die niet meer rond kunnen komen door stijgende energieprijzen. We moeten het Rode Kruis zo organiseren dat we al deze groepen onbevooroordeeld kunnen helpen. Ondanks verhitte discussies in de samenleving moeten we vasthouden aan onze grondbeginselen: mensen in nood helpen, ongeacht geloof, etniciteit en afkomst. Dat is soms lastig, omdat vrijwilligers ook een eigen mening hebben. We zijn niet blind voor de maatschappelijke discussie, maar moeten zorgen dat we veilig kunnen werken en ons wapenen tegen de vreselijke verhalen die we horen. Ik vond het best pittig om in Ter Apel een kind op de grond te zien zitten, zonder vader en moeder, zonder bed. De ellende is letterlijk bij ons om de hoek.”
TOP 3 INZETTEN
1
Fietstours
"In Drenthe hebben we twee grote fietstours. Bartje 200 is een extreem zware tocht van 200 kilometer dwars door de provincie. Deelnemers fietsen over verschillende modderige wegen, landbouwroutes, bospaden of kasseien. Het is de zomerse tegenhanger van de wielerwedstrijd Drenthe 200. Beide wedstrijden vergen de volledige inzet van ons district. Iedereen moet opdraven om controle- en stempelposten te bemannen en langs de route verzorgingsposten in te richten."
2
Verbindingsdienst
“Dit is de ondersteunende dienst van het Rode Kruis die gedurende het hele jaar de communicatie verzorgt tijdens rampen, calamiteiten, grote en kleinschalige evenementen. Wij hebben een uitzonderlijk goede naam - onze vrijwilligers doen dit al 30 jaar. Hierdoor worden we door heel Nederland gevraagd. Van de Dam-tot-Damloop in Amsterdam tot de overstromingen in Limburg.”
3
Drentse braderieën
"Typisch Drents zijn de vele markten door het jaar heen, in de zomer zelfs elk weekeinde. Op de markten zijn ambachten te zien en streekproducten te koop. We staan er met onze EHBO-posten."
Voorzitter Harwin van de Brake