Zeru: “Ik wil jullie bedanken. Voor alles wat jullie voor mij hebben gedaan. Voor de zoektocht, voor alle telefoontjes. Ik wil jullie alleen maar bedanken.”

Riné: “En wij willen jou bedanken omdat je vandaag je verhaal deelt. Zo weten ook anderen dat het Rode Kruis ze kan helpen bij het vinden van hun vermiste familieleden.”

Zeru vlucht in 2021 uit Eritrea. Zijn vrouw en kinderen is hij op zijn vlucht al in zijn eigen land kwijtgeraakt. Door het COA wordt Zeru doorverwezen naar het Rode Kruis waar hij zich online aanmeldt. Er volgt een intakegesprek met twee vrijwilligers: Irene Gerards en Erwin Kordes. Ze werken voor de afdeling Restoring Family Links (RFL) en nemen de gegevens van Zeru zorgvuldig op.

Erwin: “Ik doe dit werk nu twee jaar en niet alle verhalen blijven me bij. Maar dit verhaal vergeet ik niet snel. Dat je bij het intakegesprek al voelt dat er mogelijk een match te maken is.”

Irene: “We hebben Zeru eerst zijn verhaal laten doen over hoe hij het contact met zijn vrouw en kinderen was verloren. Hij gaf de gegevens op van zijn vrouw, haar ouders en van hun kinderen."

Erwin: “We hebben hem gevraagd om die gegevens op een flip-over te schrijven zodat wij bij het invoeren geen spelfouten zouden maken. Op het moment dat de naam van zijn vrouw in de exacte spelling verscheen op het scherm kreeg ik kippenvel. We keken elkaar aan met een blik van: hoe gaan we dit vertellen?”

Erwin moet een paar keer slikken als hij nu dit verhaal vertelt. En ook op Irene heeft het veel indruk gemaakt. Allebei helpen ze mensen die op zoek zijn naar hun familieleden. Het verhaal van Zeru onderscheidt zich omdat het niet vaak voorkomt dat er zo snel een match is.

Beroepskracht Riné had hen vooraf al gebeld met de mededeling dat er misschien iets bijzonders aan de hand was. Op basis van de aanmeldingsgegevens lijkt het erop dat er een mogelijke match is met een vrouw die in een ander deel van Nederland op zoek is naar haar man. Edwin en Irene gaan aan de slag om te kijken of ze dit vermoeden kunnen bevestigen.

Zeru: “Hoe begon het verhaal voor jou?”

Riné: “Alle hulpvragen vanuit Nederland komen bij mij binnen. Ik controleer de namen en check deze in ons administratiesysteem. Dat is soms puzzelen, omdat we niet altijd weten hoe een naam wordt geschreven. Als er in ons eigen systeem geen ‘match’ is, kunnen we de naam ook nog door een andere database halen, waarin Rode Kruis-verenigingen uit andere landen informatie delen over familieleden die elkaar zoeken.”

Riné: “We zijn heel benieuwd hoe je bij het Rode Kruis terecht bent gekomen."
Zeru: “In eerste instantie had ik geen idee wat ik moest doen, waar ik moest beginnen. In het asielzoekerscentrum vertelde ik mijn verhaal aan een politieman. Die vroeg of ik een vrouw en kinderen had en ik zei ja. Hij gaf aan dat er mogelijk familie van mij in Nederland zou kunnen zijn.”

Riné: “Hoe heb je het aangepakt?”

Zeru: “Ik kwam bij de IND terecht die me doorstuurde naar het COA. Van daaruit werd ik doorverwezen naar het Rode Kruis, naar RFL.”

Zeru: “Hoe heb je ons weer in contact kunnen brengen?”

Riné: “Je vrouw was net als jij in Nederland. Daarom heb ik jullie namen kunnen vinden in onze eigen administratie. Het is bijzonder als het zo snel duidelijk is waar de gezochte persoon zich bevindt. Voor ons is het altijd een groot feest als we kunnen helpen om mensen bij elkaar te brengen, om gezinnen te herenigen. Maar meestal gaat hier een lange zoektocht aan vooraf en bevinden degene die zoekt en het gezochte familielid zich in verschillende landen. Deze keer was het een enorme verrassing dat jullie je allebei bij de Nederlandse afdeling van RFL hadden aangemeld. Zo konden jullie elkaar snel weer  in de armen sluiten.”

Riné: “Hoe reageerde je toen je hoorde dat de andere gezinsleden ook in Nederland waren?”

Zeru: “Dat was een geweldig moment. Ik kon het niet geloven en kon geen woord uitbrengen. Het lukte me niet om mijn emoties onder controle te houden. Even later belden we met mijn vrouw. Ik kon niet praten en mijn vrouw ook niet. We huilden alleen maar. Zelfs niet toen we even later belden met beeld."

Irene was daar ook bij: “Zijn vrouw werd volledig overvallen. Voor haar kwam het telefoontje helemaal als een verrassing. Hij herkende haar stem en was daarna sprakeloos. Er kwam niets meer uit, behalve tranen en een lach. Dat was al superintens. Ze wilden elkaar zien, dus we besloten een korte pauze te nemen om het even te verwerken. Daarna hebben ze met elkaar gesproken via een beeldverbinding. Ze zagen elkaar na vijf jaar voor het eerst. Vijf jaar waarin ze niet wisten of de ander nog in leven was. De jonge kinderen hadden hun vader al die tijd moeten missen."

Erwin: “We zijn voor veel mensen het laatste station. Ze hebben dan al geprobeerd om elkaar via Facebook terug te vinden of via andere kanalen. We moeten ook weleens vertellen dat het niet lukt. Dit is een heel mooie afloop. Daar krijg je veel energie van.”

Riné: “Hebben jullie elkaar snel daarna gezien?”
Zeru: “Ja, ik ben kort daarna bij ze op bezoek geweest. Inmiddels heb ik ze nu drie keer kunnen zien.”

Riné: “Jullie wonen nog niet bij elkaar?”
Zeru: “Nee, helaas nog niet. Ik heb de instanties verteld over mijn vrouw en kinderen en aangegeven dat ik graag bij ze wil zijn. Onze situatie is nu bekend dus ik hoop dat zij ons verder kunnen helpen.”

De afdeling RFL van het Rode Kruis helpt mensen om hun familieleden terug te vinden. Door hun vlucht voor een nood- of crisissituatie raken mensen elkaar soms kwijt. Het Rode Kruis helpt met het zoeken naar vermiste familieleden en het herstellen van het contact. Dat doen we samen met het Internationale Rode Kruis Comité (ICRC) en alle nationale Rode Kruis- en Rode Halve Maan-verenigingen. Zeru hoopt nu dat hij binnenkort bij zijn familie kan gaan wonen. Helaas kan het Rode Kruis hem daar niet verder in begeleiden. Tijdens het gesprek geeft Riné aan dat ze Zeru wel door kan verwijzen naar de juiste instanties die hem verder kunnen helpen.