Maart 2020

Juni 2020

December 2020

April 2021

juli 2021

oktober 2021

december 2021

april 2022

juli 2022

oktober 2022

december 2022

april 2023

Juli 2023

oktober 2023

december 2023

april 2024

juli 2024

oktober 2024

Leestijd 5 minuten

DE + VAN FONDSENWERVER INEKE VAN DER LAAN

“Als kind haalde ik al geld op voor het Rode Kruis”

Ineke van der Laan (79) loopt al lang mee bij het Rode Kruis. Ze was zowel actief in Nederland als in Engeland. Afgelopen mei werd ze tot haar grote verbazing onderscheiden met de bronzen Medaille van Verdienste voor haar enorme inzet. “Dat voelde natuurlijk fantastisch, echt een hele eer.”

 

Ineke van der Laan komt al in actie sinds 1975, toen ze als vrijwilliger begon bij het Rode Kruis in Nederland. In 1986 ging ze als beroepskracht aan de slag in Engeland, waar ze toen woonde. Ze werkte daar voornamelijk als fondsenwerver en communicatieadviseur en blonk al snel uit als iemand die van aanpakken weet. Ineke: “Er was in Engeland een bijzonder project waarbij tuinen openbaar toegankelijk werden gemaakt en gerund door plaatselijke afdelingen van het Rode Kruis. Daar kwamen de inkomsten natuurlijk aan ten goede. In een paar jaar tijd hebben we toen samen de opbrengsten weten te verdriedubbelen.” 

Na een aardbeving in 1991 hadden veel slachtoffers dekens en tenten nodig. 
“Daar heb ik me toen met heel mijn hart op gestort; ik wilde die mensen zo snel mogelijk helpen. Binnen de kortste keren kwamen er zoveel spullen binnen dat we die niet meer konden opbergen. Dat was dus een geslaagde hulpactie,” vertelt ze trots. Na haar terugkeer in Nederland werd ze in 2003 opnieuw actief als vrijwilliger, in district Drenthe. In actie komen betekende voor Ineke veel ontmoetingen met anderen. Ze ging vaak op bezoek bij mensen thuis die hulp nodig hadden. Ook voor haar bestuurlijke activiteiten op plaatselijk en landelijk niveau had Ineke veel ontmoetingen. Meest recentelijk als lid van de Ledenraad. 

Persoonlijke band

Het Rode Kruis kwam al vroeg op haar pad. “Twee jaar na mijn geboorte werd mijn vader tijdens de oorlog opgepakt en afgevoerd naar Kamp Amersfoort. Na twee jaar kwam hij vrij, dankzij de tussenkomst van het Rode Kruis. Hij wilde dolgraag naar huis, want mijn moeder had inmiddels een tweede dochter gekregen. Het verhaal over zijn vrijlating hoorde ik toen ik zes jaar oud was. Het Rode Kruis heb ik natuurlijk direct in mijn hart gesloten.”

Hoewel ze nog jong was, ging Ineke na de oorlog al aan de slag voor het Rode Kruis door huis-aan-huis te collecteren. “In die tijd ging dat nog met een lijst, waarop je kon zien wat de mensen waar je daarvoor was geweest, hadden gedoneerd. Ik pakte dat slim aan door eerst bij de beste of rijkste kennissen langs te gaan. Daardoor waren de mensen die volgden sneller geneigd wat meer te geven voor het goede doel. Eigenlijk was ik dus als kind al fondsenwerver en daar ben ik niet meer mee opgehouden.”

“Al op mijn zesde sloot ik het Rode Kruis in mijn hart”

Ontmoeting Prinses Diana

Ineke heeft enorm veel mooie momenten meegemaakt tijdens haar werk voor het Rode Kruis, maar er waren ook moeilijke tijden. Als beroepskracht heeft ze veel op het internationale vlak gewerkt, waarbij ze vaak in actie moest komen bij calamiteiten. “Mijn periode in Engeland was werkelijk prachtig, maar tegelijkertijd was het ook erg intens. Zo kan het werken met vluchtelingen erg ingewikkeld en confronterend zijn.”
Eén van de hoogtepunten waar ze nog vaak aan terugdenkt is de ontmoeting met Prinses Diana bij de uitreiking van de Care in Crisis Awards in de Royal Albert Hall in Londen.
“Nu haar beide zoons zo vaak in het nieuws zijn, moet ik de laatste tijd vaak aan haar denken. Prinses Diana leek me een ontzettend lief mens en ze was fantastisch met kinderen. Ze was erg geestig en hield ervan om grapjes te maken.”

“Prinses Diana leek me een ontzettend lief mens en ze was fantastisch met kinderen”

Goede babbel 

“Een collega vertelde me ooit dat ik zeer geschikt ben als fondsenwerver omdat ik een goede babbel heb. Als ik eenmaal begin, kan ik niet meer ophouden met praten,” vertelt ze lachend. “Ik denk dat ik goed met mensen kan omgaan, wat voor veel taken binnen het Rode Kruis heel belangrijk is. Ook spreek en schrijf ik vier talen, dat is handig als je veel over de grens werkt. 
Voor mij is de neutraliteit van het Rode Kruis altijd één van de belangrijkste dingen geweest. Zoals ik het heb ervaren, kon iedereen altijd bij de organisatie terecht. Er werd niet gevraagd naar je religie of gekeken naar je huidskleur. Iedereen die hulp nodig heeft krijgt dat ook. Daar heb ik altijd volledig achter gestaan.”
 

Ineke ontvangt haar Medaille van Verdienste in brons van bestuurslid Mostafa Hilali