Leestijd 5 minuten
Jan Steijvers
- Vrijwilliger sinds: 1971
- Hobby’s: vrijwilligerswerk, knobbelen (gezelschapsspel), dingen maken, vaandeldrager bij de fanfare
- Geboorteplaats: Asten
- Geboortejaar: 1944, overleden op 26 augustus 2023
- Getrouwd met: Mia Steijvers, samen hebben ze drie dochters
- Favoriete eten: babi pangang of gewoon de Hollandse keuken: aardappels, vlees en groente
- Anderen over hem: zorgzaam en behulpzaam voor zijn medemens
- EHBO-diploma sinds: 1966
Leestijd 5 minuten
Herinneringen aan een man die altijd voor anderen klaarstond
HET RODE HART VAN LOGISTIEKE DUIZENDPOOT JAN STEIJVERS
Jan Steijvers was meer dan 52 jaar vrijwilliger bij het Rode Kruis. Ook zijn beide dochters en kleinzoon zijn gegrepen door het enthousiasme voor de hulporganisatie. Hoe wist hij zijn familie aan te steken om voor anderen te zorgen? Helaas overleed Jan eind augustus 2023. In deze editie van het Rode Hart het familieverhaal van opa Jan, twee van zijn dochters en kleinzoon.
De rode draad in het leven van Jan Steijvers was klaarstaan en zorgen voor zijn medemens. Hij werd op 19-jarige leeftijd lid van de EHBO-vereniging in Asten, waar hij drie jaar later zijn diploma behaalde. Vanaf 1971 ging hij als vrijwilliger aan de slag bij het Rode Kruis. Daar bleek hij al snel iemand te zijn die van alle markten thuis was. Chauffeur, verzorger, aanspreekpunt voor iedereen - Jan was het allemaal, met veel humor en bescheidenheid. Een logistieke duizendpoot waar je altijd op kon rekenen. Die er steeds voor zorgde dat alles op de juiste plek terechtkwam. Dat deed hij overigens niet alleen voor het Rode Kruis, maar ook als vrijwilliger voor onder meer bloedbank Sanquin, de Nederlandse Brandwonden Stichting, Zorgcentrum St. Joseph in Weert en Fanfare Concordia Leveroij.
Hij was vele tientallen jaren de stuwende kracht achter het Rode Kruis in Weert, waar hij sinds 2005 ook beheerder van het gebouw was - zijn tweede thuis. In 2006 ontving hij de Koninklijke Onderscheiding voor al zijn vrijwilligerswerk. Negen jaar geleden werd hij uitgeroepen tot vrijwilliger van het jaar. Ruim een halve eeuw vrijwilligerswerk, dat levert een schatkist aan mooie herinneringen op.
Huldiging 50 jaar vrijwilliger | Vrijwilliger van het Jaar
Klaarstaan voor iedereen
Vrijwilligerswerk doen betekende voor Jan dat hij zich nuttig voelde, maar hij genoot ook enorm van het contact met mensen: het deed hem goed om te zien hoeveel plezier hij anderen bezorgde. Door bijvoorbeeld een dagje weg te organiseren voor mensen van de dagopvang. Ook reed hij een keer heel Limburg door met een belbus, onderweg stoppend bij alle azc’s zodat vluchtelingen gratis naar hun thuisland konden telefoneren. Werkelijk niets was hem te veel om een ander te kunnen helpen. “Ik herinner me nog goed dat hij vaak in Rode Kruis-uniform op verjaardagen arriveerde,” blikt kleinzoon Daan terug. “Dan had hij vlak daarvoor nog even een dienst gedraaid.”
Werkelijk niets was Jan te veel om een ander te helpen
Enthousiasme erven
Zijn dochters Bertie en Elisabeth werken ook al lang als vrijwilliger voor het Rode Kruis, met name op het gebied van opleidingen, evenementen en vrijwilligersmanagement. “Ik bracht altijd graag veel tijd door met mijn vader,” vertelt Bertie. “Omdat hij altijd bij het Rode Kruis was, kon dat maar op één manier: door zelf ook vrijwilliger te worden. En als je eenmaal begint, gaat het snel: dan neem je allerlei rollen aan. Het doet me nog steeds enorm goed om te ervaren hoeveel dankbaarheid van andere mensen je voor je werk krijgt. Het Rode Kruis is een fantastische club en de waardering die je krijgt, is een mooie bonus.”
Kleinzoon Daan ontvangt de Rode Kruis-tas van zijn opa Jan Steijvers | Drie generaties Rode Kruis
Elisabeth vertelt dat het zorgen voor anderen haar met de paplepel is ingegoten. “Al op de basisschool wilde ik het liefst andere mensen verzorgen en helpen. Ik weet nog goed hoe trots ik was toen ik zelf op 19-jarige leeftijd aan de slag mocht als vrijwilliger op de Rode Kruis-boot J. Henry Dunant.”
In april 2022 vond een bijzonder moment plaats, vertelt kleinzoon Daan. “Toen heeft opa officieel zijn Rode Kruis-tas aan mij overgedragen. Dat was een moment om nooit te vergeten: daar stonden we dan, drie generaties vrijwilligers naast elkaar, allemaal in kleding van het Rode Kruis. Dat moment betekende heel veel voor hem en voor ons.”
Bertie:
“Als ik veel bij mijn vader wilde zijn, kon dat maar op één manier: zelf ook vrijwilliger worden”
“Als ik veel bij mijn vader wilde zijn, kon dat maar op één manier: zelf ook vrijwilliger worden”
Laatste wens
Op 26 augustus 2023 overleed Jan Steijvers op 78-jarige leeftijd in het hospice in Weert. “Het Rode Kruis betekende zoveel voor hem dat hij een paar dagen voor zijn dood een laatste wens heeft aangepast: hij wilde opgebaard worden in zijn galakostuum van het Rode Kruis,” vertelt Elisabeth. “Op de dag van zijn overlijden heb ik als afleiding nog een dienst gedraaid voor het Rode Kruis. Het deed me heel veel om die dag mijn rode uniform aan te hebben, net als mijn vader. Ik werd overspoeld door trots.”
“Daar stonden we dan: drie generaties vrijwilligers naast elkaar, allemaal in Rode Kruis-uniform”
Voordat Jan stierf, werd hem verteld dat het Rode Kruis Weert een plein naar hem zal vernoemen: het Jan Steijvers plein. “Hij was daar aanvankelijk nogal verbaasd over, maar het vervulde hem ook met trots. Het is de kroon op zijn tomeloze inzet als vrijwilliger, ruim een halve eeuw lang. We vinden het prachtig dat hij daar op deze manier voor bedankt wordt.”
