“We staan paraat”

Voorzitter Joost Heins (39) staat nu bijna een jaar aan het roer van Kennemerland. Het viel hem meteen op dat 352 vrijwilligers, 20 beroepskrachten en 45 uitzendkrachten met heel hun hart voor het Rode Kruis werken. “Die gedrevenheid is heel fijn. We zijn ingespeeld op mogelijke rampen bij twee risicovolle bedrijven: vliegveld Schiphol en staalfabriek Tata Steel. Je hoopt dat het niet nodig is, maar als het misgaat, staan we er.”

Waar ben je het meest trots op?

“Ik noem wat veel voorzitters zeggen: onze mensen. De combinatie van vrijwilligers en beroepskrachten bij het Rode Kruis is uniek. Directeur Harm Goossens kwam op werkbezoek en achteraf ontdekte hij pas wie beroepskracht is en wie zich vrijwillig voor ons inzet. Iedereen is zo passievol dat je geen verschil ziet in gedrag en inzet. Dat vind ik knap.
Ook ben ik trots op hoeveel hulpverlening we weten te realiseren binnen het district. Waar het ook misgaat, we zijn er. Of dat nu is bij de opvang van asielzoekers, statushouders of Oekraïense vluchtelingen of tijdens de coronapandemie. Zonder onze mensen hadden de test- en vaccinatielocatie op Schiphol en de XXL-locatie in Vijfhuizen nooit bestaan. Bovendien is het goed voor het Rode Kruis geweest om aan tafel te komen bij de juiste organisaties en onderdeel te worden van de oplossing.”

Hoe verloopt de samenwerking tussen de centrale organisatie en het district?

“In de afgelopen maanden hebben we veel bezoek gehad van mensen van het verenigingskantoor om te kijken hoe we bijvoorbeeld de opvang van asielzoekers en Oekraïense vluchtelingen aanpakken. Je merkt dan dat we een gedeeld doel hebben: mensen in nood helpen. Daarbij zoeken we naar de juiste balans tussen wat je centraal en wat je lokaal aanpakt en wie welke verantwoordelijkheid heeft. Ik zie het niet zo zwart-wit, maar denk wel dat het logisch is om een landelijk registratiesysteem, via het Centraal Orgaan opvang asielzoekers, te faciliteren en dat wij in de regio kijken hoe en op welke locaties we mensen opvangen. Wij zien deze mensen dagelijks en zien wat ze nodig hebben. Ons district heeft drie opvanglocaties en een dagelijks geopend Informatiepunt bestemd voor Oekraïense vluchtelingen.”

Hoe laat het district aan vrijwilligers zien dat hun inzet wordt gewaardeerd?

“Natuurlijk hebben we een nieuwsbrief, maar veel mensen hebben behoefte aan persoonlijk contact. Dus we organiseren bijeenkomsten waar iedereen gezellig kan bijpraten of zijn hart kan luchten. Ik geloof altijd erg in het persoonlijke contact. Mensen zijn vrijwilliger om anderen te helpen. Het zijn dus vaak sociale mensen, die graag samen iets willen doen en daar betekenis aan willen geven. Mensen alleen bijpraten op papier of online geeft niet hetzelfde gevoel.”