Onze hulp leidt tot bloei

Beste lezer,

Inmiddels zijn we alweer een paar maanden onderweg in 2024. In de vorige editie van de Henry+ vertelde ik dat ik onder de indruk ben van de impact die onze organisatie heeft op het leven van mensen. De afgelopen maanden ben ik daardoor opnieuw geraakt. Begin dit jaar reisde ik af naar ons partnerland Zuid-Soedan. Ik was in een doorgangskamp voor gevluchte Soedanezen in Renk. Wat ik daar zag was inhumaan. Zo mogen mensen niet leven. Zuid-Soedan is voor 70% afhankelijk van humanitaire hulp. Ik zag hoe vrijwilligers van de landelijke Rode Kruis-afdeling hun best deden om er voor de mensen te zijn. Ze helpen waar mogelijk met schoon water, voedsel, medische hulp en onderdak.

Niet alleen daar, maar vaker bleek in de afgelopen maanden hoe belangrijk het is om tijdens de hulpverlening, met name bij een conflict, neutraal te blijven. Onze neutraliteit is de basis van onze hulpverlening. Jan Tijmen Ninck Blok en Bastiaan van Blokland leggen je in Hemd van het lijf uit waarom dit grondbeginsel essentieel is en wat je kan doen om de neutraliteit te bewaren. Mocht je dit een lastig onderwerp vinden, dan wil ik je aanmoedigen om juist hierover met je collega’s in gesprek te gaan.

Wat ik ook steeds meer besef is dat de inzet van het Rode Kruis verder gaat dan simpelweg helpen. Jullie steun biedt ook hoop. Door ze een steuntje in de rug te geven, laten we mensen opbloeien. Daarin maakt de vorm van de hulp niet uit. Een luisterend oor biedt nieuwe hoop voor de toekomst van vluchtelingen, vertelt Rahel Karim in De dag van. Een heldin training, zie het portret van Pek Lan, geeft vrouwen nieuw zelfvertrouwen in hun dagelijks leven. Via de podcast Mentale Gezondheid (portret Jules Tack) laten we jongeren zien dat ze niet alleen zijn met hun problemen. 

Ook onze steun aan partnerlanden is een mooi voorbeeld van hoe onze hulp tot opleving kan leiden. Marianne Deelder vertelt in Rond de Wereld wat de kracht en het belang is van samenwerking met een partnerland. Het Zambiaanse Rode Kruis bloeide op tot een sterke en zelfstandige organisatie, mede dankzij de onvoorwaardelijke steun van het Nederlandse Rode Kruis. Als Rode Kruisers helpen we niet alleen de meest kwetsbaren, maar ook ondersteunen we elkaar binnen de organisatie. Vrijwilliger Klaasje Hoek vertelt in Het Rode Hart verhalen over vroeger en wat het geloof in een ander kan doen met het zelfvertrouwen in een collega-vrijwilliger. Ik vind het prachtig om te zien en te lezen hoe we niet alleen de hulpvragers, maar ook elkaar laten stralen.

De zon begint weer te schijnen en de evenementen gaan van start. In Aan tafel met spreken we uitgebreid met vrijwilligers over het komende evenementenseizoen. Kunnen we met zoveel inzetten het hele jaar door eigenlijk nog wel spreken van een evenementenseizoen? Tussen alle bezoeken door ontdekte ik ook een nieuwe tak van het Rode Kruis: biken. Vrijwilligers uit Drenthe namen me mee tijdens een bike-training. Tijdens deze training kon ik ervaren hoe het is om biker te zijn en wat je in deze functie allemaal doet. Van tevoren werd ik gewaarschuwd: als je eenmaal het bike-virus te pakken hebt, kom je er niet meer vanaf. Mijn conclusie: biken is super leuk, maar ook hartstikke lastig. Wil je weten of ik ook besmet ben geraakt met het bike-virus? Kijk dan de video in Het land in met. Bikers en alle andere vrijwilligers, veel succes komende lente!

Ik wens iedereen een mooie lente en veel leesplezier.

Harm Goossens
Algemeen directeur