“Op mijn zestiende haalde ik mijn EHBO-diploma. Ik vond het belangrijk om te weten wat ik moest doen als er iets gebeurde. Maar ik deed niets met mijn kennis en daar schaamde ik me voor. Na de oproep in het bushokje dacht ik: op deze manier kan ik anderen helpen. Ik begon als EHBO’er bij de locatie IJmond. In 2018 verhuisde ik voor mijn studie naar Amsterdam. Daar sloot ik me als evenementenhulpverlener aan bij district Amsterdam-Amstelland. In coronatijd hielp ik in de vaccinatiestraat. Ik was één van de eerste Nederlanders die zijn prik heeft ontvangen, omdat er tijdens mijn inzet vaccinaties over waren. Later voegde ik me bij het noodhulpteam en bevolkingszorg.”

Studenten en het Rode Kruis

“Op een gegeven moment vertelde een vriend dat hij ook vrijwilligerswerk wilde doen. Toen dacht ik die gaan we binnenslepen, maar hij wilde geen evenementenhulpverlener worden. Hij vertelde over de studentendesk en dat leek ons beiden leuk. We zaten samen in het bestuur van de studentendesk Amsterdam-Amstelland. De desk probeert de brug te slaan tussen studenten en het Rode Kruis. We proberen studenten te betrekken bij wat onze organisatie doet en we laten zien hoe zij daaraan kunnen bijdragen. Mijn ervaring is dat studenten graag iets voor een goed doel willen doen. Na de pandemie hebben we de studentendesk nieuw leven in geblazen en veel leuke dingen gedaan. Bijvoorbeeld activiteiten voor fondsenwerving en EHBO-cursussen tegen verlaagd tarief, waar honderden studenten aan deelnamen.”

Stem van jongeren

Inmiddels zet Pepijn zich naast zijn andere vrijwilligerstaken ook in als bestuurslid van het Rode Kruis. “Een paar maanden geleden kwam de vacature voor bestuurslid met het aandachtsgebied jongeren voorbij. Daar heb ik op gesolliciteerd en ik ben erg blij dat ik de functie kreeg. Voorheen zette ik me voor mijn werk en voor het Rode Kruis vooral operationeel in. Nu heb ik een heel andere rol. Ik hou me bezig met beslissingen voor de organisatie, zoals de strategie. Mijn doel binnen het bestuur is de stem van jongeren binnen het Rode Kruis te vertegenwoordigen. De combinatie van mijn leeftijd, ervaring bij de studentendesk en dat ik al een tijdje bij het Rode Kruis rondloop, maakt dat deze functie perfect bij mij past.

Er heerst een mooie dynamiek binnen het bestuur. Veel leden hebben jarenlange bestuurservaring en stellen direct scherpe vragen. Ik was gewend om te kijken vanuit het nu. Daar moest ik in het begin erg aan wennen. Een mooie tip die ik van mijn voorgangster kreeg: je moet niet hetzelfde worden als anderen, in dit geval de andere bestuursleden. Juist een andere blik verrijkt. Ik realiseerde me dat mijn vrijwilligerservaring bij het Rode Kruis mijn meerwaarde is. Daarnaast zet ik me nog regelmatig in als evenementenhulpverlener. Ik wil wat ik in het veld hoor, laten doorschemeren in het bestuurswerk. Eigenlijk opnieuw een brug slaan.”

Mail van moeder

“Bij het Rode Kruis maak je mooie momenten mee. Je komt op veel plekken en maakt vele herinneringen. Als ik er één speciaal moment uit moet pikken, is dat de Amsterdam Marathon vorig jaar. Daar was ik de inzetcoördinator. Het was een mooie dag en we waren met veel vrijwilligers aanwezig. Een paar dagen na de marathon ontvingen we een mail van een moeder. Haar zoon liep mee en was er op een gegeven moment uitgepikt door een Rode Kruiser. De vrijwilliger zag dat het niet goed ging. Na het opnemen van zijn temperatuur bleek hij een hitteberoerte te hebben. Ze zijn meteen gaan koelen en belden de ambulance. Doordat er zo snel en goed is gehandeld, konden we erger voorkomen en herstelde hij goed. Die mail laat zien waar we het voor doen, maar ook hoe kundig we zijn - dat vind ik prachtig.”

Trots

“De missie van het Rode Kruis maakt me trots. We helpen direct. Het maakt niet uit wie of waar de hulpvrager vandaan komt. We helpen ongeacht de situatie, afkomst, etc. Lokaal en internationaal. Dat doen we als eenheid. Zoals ik eerder zei: de rode jas verbindt. Dat is heel bijzonder. Het maakt niet uit hoe jong of oud je bent. En ook niet welk opleidingsniveau, culturele achtergrond of religie je hebt. Juist door onze verschillen verrijken we elkaar. Ook in de hulpverlening. Daar ben ik en mogen we als organisatie trots op zijn.”